14. augustus 2020
Ik had beloofd een stukje te schrijven maar op de een of andere manier krijg ik niet getikt wat ik wil tikken. Het kost me al een halve dag. Het zijn heftige weken geweest. Helemaal afgelopen week toen ik week 1 van de 2 weken traumabehandeling heb gevolgd. Volgende week mag ik nog 4 dagen en de week daarna start ik met de deeltijd. Ze vinden toch dat de BED is omgeslagen in BN en daar behandeling voor nodig is. Ik voel me beter, ben minder moe, m'n stemming is beter en gelukkig heb ik veel...
22. juli 2020
Er speelt veel, heel veel. Er gaan dingen beter, dingen minder goed, ik leer nog elke dag dingen en mocht er naast een tekort aan mondkapjes ook een tekort aan tissues zijn dan ben ik de boosdoener. Ik wist niet dat ik zo vaak op een dag kon huilen. Dat er zulke diepe tranen zitten. Dat er zoveel pijn zit. het is gewoon even niet belangrijk of er wel of geen eetbuien zijn geweest, of ik wel of niet gebraakt heb, of ik wel of niet ben aangekomen of afgevallen. Misschien zegt het bovenstaande al...
21. juli 2020
Ik heb een foutje gemaakt. Een heel blog getikt en er ging iets mis met versturen. ik moet echt opdaten maar het lukt gewoon even niet. Ik probeer het morgen weer opnieuw. Die update komt maar we moeten er even op wachten.
15. juli 2020
Toch weer een paar dagen er tussen. Het is qua eetbuien goed gegaan. Ik heb geen eetbuien meer gehad. Dat is dus heel positief. Ik voel me ook echt wel beter. Het braken is alleen wat minder goed gegaan. Zondag schreef ik al dat ik het eigenlijk zou moeten zeggen. Maandag lukt het me niet maar gister heb ik het toch verteld nadat er in een gesprek om gevraagd werd. Ik had zondag nog 3x gebraakt in de avond en maandag voor het wegen ook. Toen we maandag gewogen werden woog ik 85,1. Dat scheelde...
12. juli 2020
Soms vraag ik me af WAAROM? Waarom neem ik mezelf voor weer te schrijven omdat het mag maar lukt het niet Waarom blijft die drang naar eetbuien zo groot Waarom gaat het vandaag weer mis terwijl het zoveel beter ging Waarom ga ik weer braken Waarom vertel ik niet eerlijk dat ik gebraakt heb Waarom ben ik ooit gaan braken Waarom ben ik zo bang voor het wegen morgen Waarom kan ik dit niet gewoon goed doen Waarom zie ik gewoon niet in dat m'n lichaam hier niet tegen kan Waarom ben ik zo slecht voor...
09. juli 2020
Weer een dag verder maar ook een dag dichter bij het naar huis gaan. Hoewel ik pas op de helft ben of zoals zoveel pas op dag 1 zou ik me daar nog niet druk om moeten maken. Toch doet m'n hoofd wat anders. Hoe moet ik dit thuis volhouden, kijk hoe dik ik nog ben, ik mag niet eten, thuis gaat het vast weer mis, ik ben gewoon super dik, mijn eten moet er uit want ik moet afvallen, ik mag niets hebben maar moet sterk zijn, ik moet echt gaan lopen na de eetmomenten enz. Heel veel eetstoornis in m'n...
08. juli 2020
Er zijn al weer 6 weken voorbij. Op de helft van de opname. Ik ben blij dat ze gelijk er voor hebben gekozen dat ik 12 weken mag blijven in plaats van 6 want ik begin nu eindelijk een beetje het idee te krijgen dat het helpt. Het gaat goed met het eten. Toevallig gister een eetbui gehad maar daarvoor was het echt een tijd niet meer voorgekomen. Sinds maandag zijn we begonnen met nieuwe oefeningen. Me bewust in de verleiding brengen om te leren dat eten zien of eten ruiken of een klein beetje...
10. juni 2020
Herstellen gaat met vallen en opstaan. Vandaag is het even een grote val geweest. Eerst vanmorgen EMDR gehad. Ik kwam er niet zo fijn uit. Voelde me echt heel naar en vies. De eetdrang was zo hoog dat wat ik ook probeerde, ik de eetdrang niet meer uit kon zitten. Ik bleef na de lunch wat heen en weer lopen, vond geen rust om te gaan zitten en voelde dat m'n spanning super hoog was. Uiteindelijk begonnen met 2 boterhammen met een te dikke laag chocopasta. Daarna tussendoortjes mee naar m'n...
09. juni 2020
Het is lastig om te schrijven. Ik wil zoveel kwijt maar ik blijf er op gewezen worden dat ik meer moet praten, dat ik dat niet online moet doen. Dus ik houd het kort. Na de laatste eetbui geen eetbui meer gehad. het is meer geluk dan wijsheid want de eetdrang is mega hoog. Het is zo lastig om geen eetbui te krijgen. Alles in me roept om eten. Voor m'n gewicht is het wel goed. ik zit nu op 92,3 dus weer iets minder dan donderdag. Ik heb voor het eerst EMDR gehad en dat was zwaar. Daarna heel...

Meer weergeven

Vanmorgen moest ik me 8.00 nuchter melden bij de somatisch arts van de eetstoorniskliniek. Gister was het nog even flink mis gegaan. Ik zal proberen voor de mensen die geen idee hebben wat BED is uit te leggen wat er dan gebeurt.
Ik voel me vreselijk gespannen, ben bang voor de volgende dag. Ben boos op mezelf en verdrietig. Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen. Wat moet iedereen wel niet over me denken. Ik voel me dik, ontzettend dik en in plaats van dat ik dan niets eet ga ik juist eten.
Ik bestel bij thuisbezorgd.nl 2 pizza margarita en 4 blikjes redbull en laat de snackbar een portie patat, een kroket en een grote milkshake thuis bezorgen. Als het binnenkomt eet ik alles op. Ik merk niet dat ik vol zit. Ik eet gewoon. Als ik eet merk ik niets. Vergeet ik even hoe verdrietig ik ben. Alleen als het op is, is het niet genoeg. Ik kan niet stoppen. Een half brood gaat op want vanaf morgen ben ik toch 12 weken niet thuis. De halve pot pindakaas en halve pot chocopasta smeer ik op dat brood en de kaas en worst die nog open is gaat ook op. 
We zijn nu ruim een uur verder. Ik zweet me kapot. Voel me zo dik, vies en ik ben misselijk. Ik heb weer gefaald. M'n buik doet pijn. Omdat ik toch al gefaald heb en nog steeds niet kan stoppen ga ik alle kastjes langs. Er ligt niets meer. alleen in de vriezer ligt nog bladerdeeg. Ik zet de oven aan maar voordat het klaar is eet ik de helft al op. Uiteindelijk gooi ik de andere helft weg. Opgeblazen vol ga ik al om 20 uur mn bed in. Te vol om nog te zitten. Te misselijk om nog iets te doen. Huilend lig ik in m'n bed. morgen is het zo ver. 

 

Vorige week vrijdag moest ik al bloed laten prikken op allerlei vitamines. Of er een tekort was. Vanmorgen stond de uitslag nog niet in de computer. Ik moest nuchter komen omdat het lab wat er op maandagochtend toch altijd is ook bij mij bloed af kwam nemen. Toen ik de uitslag van de rest van vanmorgen kreeg hadden ze de vitamines wel en dat was gelukkig allemaal goed. 
M'n cholesterol was te hoog maar opzich nog wel te doen. Alleen m'n glucose is toch wel flink verhoogd. Ondanks de metformine (3x per dag 1000mg) en de gliclazide (3x per dag 80 mg) zit ik dus nog steeds veel te hoog. De volgende stap is insuline spuiten maar we hopen eigenlijk dat als ik de eetbuien onder controle krijg en hopelijk ook wat afval die stap niet nodig is. Maar dan moet er wel snel wat gebeuren. 

 

de mensen die ik de laatste tijd nog gezien heb, hebben het wel gezien. Door de eetbuien die vooral de laatste tijd enorm zijn toegenomen ben ik behoorlijk wat aangekomen. Ook daarvan de cijfers om hopelijk later terug te kunnen zien wat ik heb bereikt. moet wel eerlijk zeggen dat dit het moeilijkst is van alles. Maar ik denk dat elke vrouw dat wel herkent.
In maart toen de DM2 werd vastgesteld woog ik 84,4 kilo (bmi 31) het doel was afvallen alleen het tegenovergestelde gebeurde. Vorige week in de eetstoorniskliniek bij de therapie woog ik 94 kilo maar vanmorgen was het nog erger. Na een week enorme eetbuien woog ik vandaag bij de arts 97,6 (bmi 36) .Obesitas klasse 2. Als het zo gezegd wordt is het best wel heftig. 

Vanaf nu zit ik 12 weken intern in de kliniek met als belangrijkste doel van de eetbuien afkomen en weer een normaal eetpatroon krijgen. 
morgen heb ik een afspraak met de dietiste. De eetdrang is enorm en ik mis echt een eetbui. het is net alsof het een verslaving is. 

Ik ben benieuwd naar morgen. 
Ik vind het wel lastig dat de groep zo gemengd is en de meeste mensen die hier zitten Anorexia hebben. Er zijn 2 mensen met boulimia maar niemand met BED. 

 

Het gaat lastig worden, er zijn vandaag al genoeg tranen gevloeid en er zullen er nog veel komen. 
Ik ga dus proberen jullie mee te nemen in mijn reis naar een eetbuivrij leven.