Opbiechten

Toch weer een paar dagen er tussen. Het is qua eetbuien goed gegaan. Ik heb geen eetbuien meer gehad. Dat is dus heel positief. Ik voel me ook echt wel beter. Het braken is alleen wat minder goed gegaan. Zondag schreef ik al dat ik het eigenlijk zou moeten zeggen. Maandag lukt het me niet maar gister heb ik het toch verteld nadat er in een gesprek om gevraagd werd. Ik had zondag nog 3x gebraakt in de avond en maandag voor het wegen ook. Toen we maandag gewogen werden woog ik 85,1. Dat scheelde meer dan 2 kilo met de week daarvoor dus dat was wel gek. Ook was het lab er en werd er bloed geprikt (doen ze standaard wekelijks bij oa mensen die braken of laxeren en mensen die er lichamelijk slecht aan toe zijn) omdat ik vorige week gebraakt had. Ik kreeg te horen dat ik ook al was het niet veel ik gewoon volgens hun protocol mee ging. Ik had daar nooit bij stil gestaan. 

Eigenlijk toen maandag het bloed geprikt werd ook niet maar toen kreeg ik dus gister te horen dat ik een gesprek met de arts had om 9 uur als de andere met de groep begonnen. Er zijn wel vaker mensen die een gesprek met de arts hebben en ik ben er ook al wel een aantal keer geweest dus ik zocht er niets achter. Alleen toen ik er was pakte hij m'n labuitslag erbij. hij vroeg of ik wist waarom ik er was. Ik zei eigenlijk niet en had ook toen nog geen idee. Hij zei dat het opvallend was dat m'n Kalium normaal rond de 5 zit en nu inene maar 3,8 was. M'n chloride was te hoog en je kon ook zien dat ik relatief weinig vocht had. 

Of ik uit kon leggen hoe dat kwam. Dat hij het idee had dat ik of veel gelaxeerd had of gebraakt. Dat hij ook had gezien dat ik redelijk wat was afgevallen in de afgelopen week dus dat voor hem 1+1=2 is. 

Toen moest ik wel toegeven van het braken. Dikke tranen, dat de eetbuien wel minder worden maar de spanning na het eten zo groot is en dat het braken dan zoveel opluchting geeft.

Hij maakt zich er zorgen om. Zei dat hij het aan mijn psycholoog door zou geven en dat dit het met me op ging pakken en dat hij ook gelijk naar de socio's zou bellen om te zeggen dat ik volledig onder het "braakprotocol+" zou gaan vallen wat dus, vooral na maaltijden en tussendoortjes je bewegingsvrijheid beperkt. Je zit verplicht op de bank in de woonkamer waar een sociotherapeut zit en je mag niet alleen naar de wc. Na een tussendoortje geldt dat voor 1 uur alleen heb je dan groep maar ook dan loopt er dus iemand met je mee naar de wc en na het avondeten moet je 2 uur in de woonkamer blijven. Je kunt hierna terug naar het gewone braakprotocol en daarna weer naar normaal. 

Als ik zeg dat ik me zo aan mezelf irriteer, dat ik boos ben dat ik het nog niet kan krijg ik steeds te horen je bent hier om geholpen te worden. Als je alles zelf kon was je hier niet meer. het is wel waar maar ik wil gewoon stoppen en gewoon verder leven.