Ik had beloofd een stukje te schrijven maar op de een of andere manier krijg ik niet getikt wat ik wil tikken. Het kost me al een halve dag.
Het zijn heftige weken geweest. Helemaal afgelopen week toen ik week 1 van de 2 weken traumabehandeling heb gevolgd.
Volgende week mag ik nog 4 dagen en de week daarna start ik met de deeltijd.
Ze vinden toch dat de BED is omgeslagen in BN en daar behandeling voor nodig is.
Ik voel me beter, ben minder moe, m'n stemming is beter en gelukkig heb ik veel minder last van de eetbuien. Ben ik er vanaf? Nee, helaas nog niet. maar het komt minder voor en als ik een eetbui heb is hij veel minder groot.
Vooral de traumabehandeling is me zwaar gevallen. Het is echt zwaar om terug te gaan naar dingen die gebeurd zijn. Dingen waar je nooit meer aan hebt willen denken. Hoe of wat maakt niet uit maar je wordt echt 4 dagen met werkelijk alles waar je bang voor bent, zelfs waarvan je je nooit beseft hebt dat je er bang voor bent geconfronteerd.
Dit weekend ben ik dus thuis. Zondag avond moet ik weer terug zijn voor de traumabehandeling. Je mag daar geen contact hebben met het thuisfront, geen telefoon, laptop enz. Alles om je op de behandeling te kunnen richten.
Inmiddels weg ik 83 kilo. Er is dus zo'n 14 kilo af en m'n bmi van 36 naar 31. Ja, het is echt nog veel te veel. Er moet nog zo'n 15 kilo af wil ik uitkomen waar ik zo'n beetje moet zitten.
ze zeiden dat 10% afvallen al mooi zou zijn. Die heb ik gehaald.
Helaas merk ik het nog niet aan de hoeveelheid insuline die ik nodig heb. Ik had gehoopt dat ik daar mee kon gaan stoppen of dat ik echt kon merken dat ik minder nodig had maar dat is nog niet
zo. Zeker na eetbuien moet ik echt bijspuiten omdat ik anders te lang te hoog zit. Ik heb nu spijt van hoe ik mijn lichaam verpest heb maar daar kan ik nu niets meer aan veranderen. Dus vanaf nu
kan ik alleen maar zorgen dat het niet erger word.
Het wordt een zwaar weekend door alles stress van de traumabehandeling. Ik doe m'n best om goed te blijven eten. Nog 1 weekje en dan 3 dagen per week met de eetstoornis aan de slag.
Reactie schrijven
Sanne (zondag, 16 augustus 2020 00:52)
Hé topper.
Ben zo trots op je. Nog een weekje vol er tegenaan. Je kunt het
Liefs van mij
Carmen (zondag, 16 augustus 2020 16:19)
Ik ben trots op je. Het geeft mij ook wel moed dat het toch mogelijk is.
Ik hoop dat je blijft schrijven want ik lees graag met je mee