We zijn weer 2 dagen verder. 2 dagen die best emotioneel waren. Het starten met de insuline, het voorbereiden op de EMDR. De eetbui van vandaag. Zoveel lastige situaties.
Ik ben er best verdrietig over geweest dat toch de stap genomen is om insuline te gaan spuiten en ook voor kortwerkende te gaan wat dus betekend dat ik minimaal 4x per dag moet spuiten en na een
eetbui in principe extra. Alleen is het ook er achter komen wat goed werkt, hoe mijn lichaam reageert enz. Ik ben zo boos op mezelf dat ik het zo ver heb laten komen. Zo boos dat ik zo stom ben
geweest me zo vol te vreten.
Vrijdag was sowieo een zware dag door de onderwerpen die we besproken hebben. De weekendplanning werd gemaakt en ik moest weer een plan maken wat ik moest doen bij eetdrang.
Vandaag de geplande eetbui gehad. eerst naar AH toe om het te halen. M'n spanning in de supermarkt was echt super hoog. Het was ook zo raar om niet iets voor een eetbui te kopen maar het voelde
gewoon als een kleine boodschap en iets wat niets met een eetbui te maken had. In de kliniek niet eens meer iets anders kunnen doen maar met m'n jas en schoenen aan op bed gaan zitten en echt
gelijk de eetbui gehad. Het ijs was wel genoeg al weet ik zeker dat als er een half pak meer was geweest ik dat ook met gemak had opgegeven. Toen kwam het ergst want voor ik het wist waren de 2
doosjes met witte oreokoekjes al op. Maar toen? De eetdrang nog zo hoog. Het voelt net als een beginnetje van een eetbui, als een klein voorgerecht, als een voorafje. De afspraak was alleen dat
ik echt niet meer mocht nemen.
Het lukte me nog net om het plan er bij de pakken wat we vrijdag gemaakt hadden. Erbij pakken was 1 maar het volgen was 2. Dat lukte niet meer ik kon wel naar een groepsmedewerker gaan. Zeggen
dat ik het niet meer wist, dat ik toen ik in m'n slaapkamer was gelijk de eetbui al heb gehad en het voelt alsof ik nu nog veel meer door moet eten. M'n hartslag was super hoog, ik zweette me
kapot. Ik moest gaan zitten en ze kwam bij me zitten. Heb een groot vel papier en wascokrijtje gekregen en moest het blad helemaal vol krassen met de kleur die in me op kwam. Wat wil ik nu het
liefst eten. Pak maar de kleur die er bij hoort en kras heel hard, kras zoveel als je er van wil eten en als het genoeg is kijk je of je nog meer wil eten. Net zolang totdat je vol zit en dan
zwart er overheen.
Het schijnt dat ik ruim een half uur heb gekrast. Ik heb totaal geen besef gehad van de tijd. Het schijnt dat ik wel duidelijk met de kleur en opdracht bezig ben geweest.
Ik heb de geplande eetbui gehad. Ik ben gestopt toen ik moest stoppen, ik heb hulp gevraagd. allemaal positieve dingen. Maar die eetdrang blijft en is zo hoog.
Ik ben bang voor maandag. wat gaan we doen, hoe gaan we aan het trauma werken, kan ik dat wel enz. Allemaal vragen in m'n hoofd.
Reactie schrijven