Twee dagen in 1x. Gister even niet in de stemming om te tikken. De eerste dag zonder therapie. De eerste dag dat ik met vervelling om moest gaan. We mogen gewoon naar buiten en ik wilde een
rondje lopen. Dat rondje eindigde alleen bij de AH en het hele mooie plan met stappen wat ik had gemaakt was er niet meer. Gevolg was weer een xxXl eetbui. Zittend op een bankje een stukje verder
lopen, bij bankje 2 de rest, snel naar m'n kamer en daar alles totdat het op was. Me daar zo vies en dik voelen, tranen omdat ik weer gefaald had. Het niet durven vertellen en me schamen omdat ik
voor de arts die curve zou prikken. Vanaf het moment dat ik in m'n kamer was dat wel gedaan en dat was shit en confronterend.
Uiteindelijk in de avond het pas verteld.
Vandaag ging het beter. wat huiswerk kunnen maken, extra gesprekje gehad en nog een keer het plan doorgenomen.
Ik ben even niet zo goed in tikken. Het is gewoon even zwaar.
Reactie schrijven