Dag 5

bah wat een dag. Ik weet niet wat het was maar er leek geen eind aan te komen. 
We moesten vanmorgen een planning maken voor het weekend. 
Aan welk doel ga je werken, waar zitten de moeilijke momenten, hoe ga je reageren enz.
Ik moest een lijstje maken met 20 dingen er op. 
Voordat ik iets mag eten wat spanning verlaagd moet ik eerst een aantal dingen gedaan hebben in de hoop de eetbui uit te kunnen stellen
Als ik bv

- een sudoku heb gemaakt

- 4x de trap op en af heb gelopen

- 3 spelletjes online heb gespeeld

- de vaatwasser heb uitgeruimd

- de woonkamer aangeveegd heb

mag ik 5 dingen pakken om te eten

 

als ik daarna weer 5 dingen heb gedaan en de spanning zakt nog steeds niet mag ik nog 5 dingen pakken om te eten

als ik daarna 10 dingen heb gedaan en het nog steeds niet trek mag ik een eetbui hebben.

 

Verder yoga oefeningen gedaan bij PMT, veel huiswerk moeten maken en boodschappen moeten doen om de verplichte eetbui te hebben. 
Het was al minder schaamtevol om het te kopen. Ik denk dat de eetdrang al te hoog was want het is iets van max 10 minuten lopen van de kliniek naar de AH maar voordat ik terug was, was er al 1,5 doos met cornetto's op. ik heb ze in de vriezer gelegd en 4 pakken witte oreokoekjes waren ook binnen no time op. Geprobeerd te stoppen maar de drang is te groot. de andere twee dozen opgehaald en nog 1,5 doos op en de rest van de koekjes. De andere cornetto's uiteindelijk ook want ik kon ze gewoon niet terugleggen in de vriezer. op de grond lagen de papiertjes en dozen. Daarna ben ik in het hoekje van m'n bed gaan zitten. Ik was zo misselijk. Voelde me echt beroerd. De tranen kwamen. hoe heb ik het ooit zo ver kunnen laten komen dat ik nu hier opgenomen ben. Hoe heb ik het ooit zo uit de hand kunnen laten lopen dat ik zo dik ben. Wat ben ik toch een slappeling, ik kan ook niets enz. Nee, niet helpend maar de gedachtes zijn er wel. uiteindelijk kwam er een socio therapeut kijken of ik op m'n kamer was omdat ik niet op de groep was en zag ze alles op de grond liggen. We hebben heel goed gesproken. We hebben het samen opgeruimd en ze vond dat ik het heel goed deed. Ondanks alles de andere dagen geen eetbui. Ze ziet hoe ik m'n best doe en zei ook dat het niet niks is om er zo inene mee te moeten stoppen. We hebben naar m'n cuve gekeken die ik moest prikken. ik zat op dat moment al weer op 14 en dat was pas net aan het eind van de eetbui. Uiteindelijk is 24 het hoogst waar ik op uit kwam. Het is nu avond en ik zit nog steeds op 13. Niet echt goed dus. Een normaal mens zou onder de 8 zitten. 
Volgende eetbui is maandag. 
op naar het weekend> Geen idee hoe dat gaat verlopen hier. 

Reactie schrijven

Commentaren: 0

Vanmorgen moest ik me 8.00 nuchter melden bij de somatisch arts van de eetstoorniskliniek. Gister was het nog even flink mis gegaan. Ik zal proberen voor de mensen die geen idee hebben wat BED is uit te leggen wat er dan gebeurt.
Ik voel me vreselijk gespannen, ben bang voor de volgende dag. Ben boos op mezelf en verdrietig. Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen. Wat moet iedereen wel niet over me denken. Ik voel me dik, ontzettend dik en in plaats van dat ik dan niets eet ga ik juist eten.
Ik bestel bij thuisbezorgd.nl 2 pizza margarita en 4 blikjes redbull en laat de snackbar een portie patat, een kroket en een grote milkshake thuis bezorgen. Als het binnenkomt eet ik alles op. Ik merk niet dat ik vol zit. Ik eet gewoon. Als ik eet merk ik niets. Vergeet ik even hoe verdrietig ik ben. Alleen als het op is, is het niet genoeg. Ik kan niet stoppen. Een half brood gaat op want vanaf morgen ben ik toch 12 weken niet thuis. De halve pot pindakaas en halve pot chocopasta smeer ik op dat brood en de kaas en worst die nog open is gaat ook op. 
We zijn nu ruim een uur verder. Ik zweet me kapot. Voel me zo dik, vies en ik ben misselijk. Ik heb weer gefaald. M'n buik doet pijn. Omdat ik toch al gefaald heb en nog steeds niet kan stoppen ga ik alle kastjes langs. Er ligt niets meer. alleen in de vriezer ligt nog bladerdeeg. Ik zet de oven aan maar voordat het klaar is eet ik de helft al op. Uiteindelijk gooi ik de andere helft weg. Opgeblazen vol ga ik al om 20 uur mn bed in. Te vol om nog te zitten. Te misselijk om nog iets te doen. Huilend lig ik in m'n bed. morgen is het zo ver. 

 

Vorige week vrijdag moest ik al bloed laten prikken op allerlei vitamines. Of er een tekort was. Vanmorgen stond de uitslag nog niet in de computer. Ik moest nuchter komen omdat het lab wat er op maandagochtend toch altijd is ook bij mij bloed af kwam nemen. Toen ik de uitslag van de rest van vanmorgen kreeg hadden ze de vitamines wel en dat was gelukkig allemaal goed. 
M'n cholesterol was te hoog maar opzich nog wel te doen. Alleen m'n glucose is toch wel flink verhoogd. Ondanks de metformine (3x per dag 1000mg) en de gliclazide (3x per dag 80 mg) zit ik dus nog steeds veel te hoog. De volgende stap is insuline spuiten maar we hopen eigenlijk dat als ik de eetbuien onder controle krijg en hopelijk ook wat afval die stap niet nodig is. Maar dan moet er wel snel wat gebeuren. 

 

de mensen die ik de laatste tijd nog gezien heb, hebben het wel gezien. Door de eetbuien die vooral de laatste tijd enorm zijn toegenomen ben ik behoorlijk wat aangekomen. Ook daarvan de cijfers om hopelijk later terug te kunnen zien wat ik heb bereikt. moet wel eerlijk zeggen dat dit het moeilijkst is van alles. Maar ik denk dat elke vrouw dat wel herkent.
In maart toen de DM2 werd vastgesteld woog ik 84,4 kilo (bmi 31) het doel was afvallen alleen het tegenovergestelde gebeurde. Vorige week in de eetstoorniskliniek bij de therapie woog ik 94 kilo maar vanmorgen was het nog erger. Na een week enorme eetbuien woog ik vandaag bij de arts 97,6 (bmi 36) .Obesitas klasse 2. Als het zo gezegd wordt is het best wel heftig. 

Vanaf nu zit ik 12 weken intern in de kliniek met als belangrijkste doel van de eetbuien afkomen en weer een normaal eetpatroon krijgen. 
morgen heb ik een afspraak met de dietiste. De eetdrang is enorm en ik mis echt een eetbui. het is net alsof het een verslaving is. 

Ik ben benieuwd naar morgen. 
Ik vind het wel lastig dat de groep zo gemengd is en de meeste mensen die hier zitten Anorexia hebben. Er zijn 2 mensen met boulimia maar niemand met BED. 

 

Het gaat lastig worden, er zijn vandaag al genoeg tranen gevloeid en er zullen er nog veel komen. 
Ik ga dus proberen jullie mee te nemen in mijn reis naar een eetbuivrij leven.