Dag 3

Het is al weer woensdag. De derde dag dat ik hier ben. Het went nog niet. de controle, geen kant op kunnen, moeten voelen, de tranen blijven stromen. 
De spanning die zo hoog is en gewoon niet meer weten wat je moet doen. Toch blijven ze doorpraten tegen je. Je moet bij je gevoel komen. Ze willen er achter komen waar de eetbuien vandaan komen. 
Waarom word ik er zo verdrietig van. Waarom reageer ik daar zus op en waarom reageer ik op dat groepslid zo.

Ik kreeg om 9 uur te horen dat ik vandaag de arts zou spreken. De afspraak was om 10 uur. 
We hebben het gehad over mijn lichamelijke conditie. Dat mijn lichaam steeds meer begint tegen te sputteren. Dat het zwaarder worden een negatieve invloed heeft op mijn diabetes. Dat het belangrijk is om te stoppen met de eetbuien en hier gaan onderzoeken wat wel handig is om te doen bij nare gevoelens of oplopende spanning. 
Verder hebben we het over mijn overgewicht gehad. Wat het nu met me doet dat ik zo zwaar ben (hij had gemerkt dat ik het heel vervelend/verdrietig vond dat hij het gister over obesitas klasse 2 had) In hoeverre ik zelf last er van heb. Of ik het kan merken aan buiten adem zijn, moeilijker kunnen bewegen, steeds meer gaan vermijden zoals traplopen, fietsen, zweten enz. we gingen een heel lijstje af . We hadden dingen die bij eetbuien, diabetes en overgewicht horen. 
Ook gehad over de geplande eetbui en de hoge glucose waardes 
Hij wil vanaf de lunch t/m zondag een curve geprikt hebben. Zo kunnen we zien wat er over de dag heen gebeurt. Ik mag dit zelf gaan doen.

Het wordt 

nuchter/2 uur na ontbijt/ voor de lunch/2 uur na de lunch/voor avondeten/2 uur na het avondeten en voor het naar bed gaan. 

Op de dagen dat ik een eetbui heb moet ik voor de eetbui prikken (als dat lukt en het geen"overval" is) en dan elk half uur tot 3 uur na de eetbui. Het is vrij ongebruikelijk maar het schijnt bij mensen met een eetstoornis wel te werken als ze precies zien wat er gebeurt.

 

Vanmiddag naar de ah geweest. Ik schaamde me zo toen ik boodschappen deed. Ik mocht alleen maar de eetbuispullen halen en verder niets. Gelukkig kan je met de zelfscan afrekenen en valt het minder op. Met 6 pakken witte oreo koekjes en 4  dozen eigen merk cornetto's ben ik naar huis gegaan. In m'n kamer kwam de ontlading. Nog voordat ik het doorhad was er al 1,5 pak cornetto's weg. 45 minuten voordat ik de eetbui zou houden was alles al op. Maar toen kwam het moment dat het echt mis ging.
het was nog niet klaar, ik kon nog niet stoppen. Ik wilde wel, probeerde van alles maar het lukte niet. Ik ben toen naar de huiskamer gegaan waar we lunchen en daar lag nog een half wit brood. Ik heb een aantal sneeën met chocopasta gesmeerd en opgegeten. Ook heb ik 8 tussendoor schoolkoeken op.Van die evergreen, liga enz koeken. 

Het was juist de bedoeling dat ik zou zien dat het goed ging en zelf de controle kan houden maar dat ging even mis. 

 

Ik ben in de woonkamer gaan zitten en huiswerk gaan maken. Teveel last van m'n buik/maag om ook nog maar wat te doen. Hoofdpijn, misselijk, alles wat je je kan bedenken. Al snel kwam er een socio bij me zitten en heb ik verteld wat er is gebeurd. Ze was blij dat ik zo eerlijk was geweest ondanks dat het niet goed ging. 

 

Morgen is het wegen. ik zie er tegenop door ook weer deze eetbui. 

 

Tot morgen!

 

Reactie schrijven

Commentaren: 0

Vanmorgen moest ik me 8.00 nuchter melden bij de somatisch arts van de eetstoorniskliniek. Gister was het nog even flink mis gegaan. Ik zal proberen voor de mensen die geen idee hebben wat BED is uit te leggen wat er dan gebeurt.
Ik voel me vreselijk gespannen, ben bang voor de volgende dag. Ben boos op mezelf en verdrietig. Hoe heb ik dit zo ver kunnen laten komen. Wat moet iedereen wel niet over me denken. Ik voel me dik, ontzettend dik en in plaats van dat ik dan niets eet ga ik juist eten.
Ik bestel bij thuisbezorgd.nl 2 pizza margarita en 4 blikjes redbull en laat de snackbar een portie patat, een kroket en een grote milkshake thuis bezorgen. Als het binnenkomt eet ik alles op. Ik merk niet dat ik vol zit. Ik eet gewoon. Als ik eet merk ik niets. Vergeet ik even hoe verdrietig ik ben. Alleen als het op is, is het niet genoeg. Ik kan niet stoppen. Een half brood gaat op want vanaf morgen ben ik toch 12 weken niet thuis. De halve pot pindakaas en halve pot chocopasta smeer ik op dat brood en de kaas en worst die nog open is gaat ook op. 
We zijn nu ruim een uur verder. Ik zweet me kapot. Voel me zo dik, vies en ik ben misselijk. Ik heb weer gefaald. M'n buik doet pijn. Omdat ik toch al gefaald heb en nog steeds niet kan stoppen ga ik alle kastjes langs. Er ligt niets meer. alleen in de vriezer ligt nog bladerdeeg. Ik zet de oven aan maar voordat het klaar is eet ik de helft al op. Uiteindelijk gooi ik de andere helft weg. Opgeblazen vol ga ik al om 20 uur mn bed in. Te vol om nog te zitten. Te misselijk om nog iets te doen. Huilend lig ik in m'n bed. morgen is het zo ver. 

 

Vorige week vrijdag moest ik al bloed laten prikken op allerlei vitamines. Of er een tekort was. Vanmorgen stond de uitslag nog niet in de computer. Ik moest nuchter komen omdat het lab wat er op maandagochtend toch altijd is ook bij mij bloed af kwam nemen. Toen ik de uitslag van de rest van vanmorgen kreeg hadden ze de vitamines wel en dat was gelukkig allemaal goed. 
M'n cholesterol was te hoog maar opzich nog wel te doen. Alleen m'n glucose is toch wel flink verhoogd. Ondanks de metformine (3x per dag 1000mg) en de gliclazide (3x per dag 80 mg) zit ik dus nog steeds veel te hoog. De volgende stap is insuline spuiten maar we hopen eigenlijk dat als ik de eetbuien onder controle krijg en hopelijk ook wat afval die stap niet nodig is. Maar dan moet er wel snel wat gebeuren. 

 

de mensen die ik de laatste tijd nog gezien heb, hebben het wel gezien. Door de eetbuien die vooral de laatste tijd enorm zijn toegenomen ben ik behoorlijk wat aangekomen. Ook daarvan de cijfers om hopelijk later terug te kunnen zien wat ik heb bereikt. moet wel eerlijk zeggen dat dit het moeilijkst is van alles. Maar ik denk dat elke vrouw dat wel herkent.
In maart toen de DM2 werd vastgesteld woog ik 84,4 kilo (bmi 31) het doel was afvallen alleen het tegenovergestelde gebeurde. Vorige week in de eetstoorniskliniek bij de therapie woog ik 94 kilo maar vanmorgen was het nog erger. Na een week enorme eetbuien woog ik vandaag bij de arts 97,6 (bmi 36) .Obesitas klasse 2. Als het zo gezegd wordt is het best wel heftig. 

Vanaf nu zit ik 12 weken intern in de kliniek met als belangrijkste doel van de eetbuien afkomen en weer een normaal eetpatroon krijgen. 
morgen heb ik een afspraak met de dietiste. De eetdrang is enorm en ik mis echt een eetbui. het is net alsof het een verslaving is. 

Ik ben benieuwd naar morgen. 
Ik vind het wel lastig dat de groep zo gemengd is en de meeste mensen die hier zitten Anorexia hebben. Er zijn 2 mensen met boulimia maar niemand met BED. 

 

Het gaat lastig worden, er zijn vandaag al genoeg tranen gevloeid en er zullen er nog veel komen. 
Ik ga dus proberen jullie mee te nemen in mijn reis naar een eetbuivrij leven.